YİNE YANLIŞ OKUNDU!

Daha önce de birkaç kez yazdığım gibi, Âşık Dâimî'nin "NE AĞLARSIN" türküsü yine yanlış okundu. 
İsmail Küçükkaya'ya konuk olan müzisyen Tolga Sağ ile CHP Ankara Milletvekili Umut Akdoğan da yanlış söyleyenler kervanına katıldı.

Öncelikle Tolga Sağ ile birlikte saz çalıp türkü söylediği için milletvekili Umut Akdoğan kardeşimi, bir halk bilimci olarak yürekten kutluyorum.

Ancak Âşık Dâimî babanın "NE AĞLARSIN" türküsünün son dörtlüğünde yer alan bir dizesinin, çoğu sanatçının yaptığı gibi "KOYUN OLDUM AĞLADIM ARDI SIRA" diye yanlış okunmasına çok üzüldüm.

*
Bu yanlışlığa yıllar öncesinden itibaren kimin sebep olduğunu biliyorum. Ama o ayrı bir konu. 

Dâimî baba, o dizeyi iki ayrı biçimde okumuş; ikisinde de KOYUN olmamıştır. Şöyle:

-GERÇEK ÂŞIK OLAN YETER O NURA
-GERÇEK KÂMİL OLAN YETER O NURA

Sonraki süreçlerde doğru okunmasına katkıda bulunmak için anımsatmak istedim.

*
Âşık Dâimî'nin resmi YouTube kanalında da şöyle denilmektedir:

Bilindiğinin aksine bu türkü, Âşık Dâimî'nin 1982 yılında ölen oğlunun ardından yazdığı bir türkü değildir. 

1965 yılında gitmiş olduğu ilk Avrupa turnesinden önce, gideceği için üzülen eşine ithafen bu türküyü yazmış ve bestelemiştir. Bu türküyü eşine okuduktan sonra yaklaşık 2-3 ay sürecek olan Avrupa turnesine çıkar.

Bu eserin özellikle son dörtlüğünün çoğu insan tarafından yanlış okunduğu bilinmektedir. Fakat orijinalinde Âşık Dâimî'nin okuduğu versiyon bu videodaki gibidir.

*
Ne ağlarsın benim zülfü siyahim,
Bu da gelir bu da geçer ağlama.
Göklere erişti figânım ahım, 
Bu da gelir bu da geçer ağlama.

Bir gülün çevresi dikendir hardır, 
Bülbül har elinde ah ile zardır.
Ne olsa da kışın sonu bahardır,
Bu da gelir bu da geçer ağlama.

Daimi'yim her can ermez bu sırra,
Gerçek kâmil olan yeter o nura. 
Yusuf sabır ile vardı Mısır’a,
Bu da gelir bu da geçer ağlama.

*
Ancak, böyle denilmesini karşın Âşık Dâimî, söz konusu dizeyi "GERÇEK ÂŞIK OLAN ERER O NURA" diye de okumuştur.
Bu da çok doğaldır.
Çünkü ÂŞIK ve KÂMİL sözcükleri eş anlamlı olarak kullanılmıştır. Ki, halk şiirinde bu çok normaldir.