HÂYÂLLERİN HİKÂYESİ

BAZEN YILLAR ÖNCESİNE GİTMEK İSTİYOR İNSAN...
*
HÂYÂLLERİN HİKÂYESİ
°
SÜLEYMAN YAĞIZ
°
kırbaçlı âşığıydım sevdanın
“spartacus” gibi isyanlardaydım
“ferhat”lığa özendiğim de oldu
-bir deli fişek gibi
amma önce “şirin”im küstü
-sonra “şiir”im
asılsız çıktı ihbarları yüreğimin

krizlere tutuldum “berlin”de
duvarları üstüme yıkıldı
“rumen”i, “rus”u ve de cem-i cümlesi
uyandı yeni bir güne
-gün döndü tersine
ve bitti, hâyâllerin hikâyesi;
açılınca “pandora”nın kutusu
fahişe utançlarla tanıştırdı beni
anladım ki, gölgelerimle yarıştırdı beni 

oysa ne meydanlar okudum
-nice “hınzır hızır paşa”lara
direndim zincirlere, kelepçelere
“balyoz”lara, baskınlara
“pir sultan”dım “banaz”da
“dadaloğlu”ydum “gâvur dağı”nda
ve bir “promete”ydim “kafkas dağı”nda
sanki efsanelerde yaşıyordum
hapsine girmiştim hasretlerimin
“herakles”im gelmedi, unuttu beni
hemi göçebe, hemi mülteci etti beni

emeklerim, ereklerim
gereklerim, gerekmezlerim
hepsi ortada; bak işte gözlerime
gözlerim yalan söylemez
geldi geçti kışlarım, ayazlarım
-kırlarım, baharlarım
dolular düştü yazlarıma
yangınlar üşüştü güzlerime
ne ağıtlar yaktım
yandım, yanıldım
yendim, yenildim insanca, bir zaman
amma pişman değilim hiçbir zaman

İstanbul, 1992
---(
NOT: BU GÜZEL ÇİZİMİ İÇİN SEVGİLİ KARDEŞİM VE DEĞERLİ MESLEKTAŞIM BEKİR BİRİNCİOĞLU'NA ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.