Hekimlere “gülümseme ve gülme” dersi veriliyormuş! Bunu sadece sağlık sektörüne değil, diğer bütün görevlilere de uygulayın hadi bakalım! Hekimlere müracaat edenlerden ihtiyacı olanlara; hakaret eden, taciz eden, döven, tekme atan, bıçaklayan, yerlerde sürükleyen, hatta öldüren hayvan müsveddesi “Bel hum edall” canavarlara (!), yol-yordam, âdab-ı muâşeret, insan olma, edep, ahlak ve had bilmeyi öğretin, kursunu verin! Bazı doktor düşmanı, “ne oldum delisi”, “şapkası kafasına yüz numara büyük” gelen zavallı, hasbelkader yöneticilere de... Evet... Hekimler gülmeyi unuttu... Çünkü gülmek unutturuldu; her zaman suçlu bulunan, evinden, eşinden, barkından çeşitli bahane ve sebeplerle ayrı düşürülen, insanlık dışı muamelelere ve çalışma şartlarına maruz bırakılan “vurun abalıya!” babında “günah keçisi” ve “şamar oğlanı” yapılan meslektaşlarımıza...
İşgal ettikleri makamlara ve mevkilere nasıl geldikleri ve unvanlarının kendilerine nasıl ikram edildiği aklıselim sahiplerince malum olan bazı zavallıların, yazdığım kitaplarımdan ve makalelerimden, verdiğim konferanslarımdan, katıldığım TV programlarından ve sosyal paylaşımlarımdan rahatsız olduklarını çeşitli vesilelerle öğreniyorum. İşgüzar kesilip, kendi durumlarına ve müktesebatlarına bakmadan ve hiç sıkılmadan mesleğini, akademik unvanını ve makamını ter dökerek, tırnakları ile kazanan meslektaşlarımıza beyanatları ile ders ve talimat vermeye yeltenen “âmir”liklerinin gölgesine sığınanların değerlendirilmesini, kaarilerimin engin muhayyilelerine ve takdirlerine bırakıyorum. Para karşılığı bazı akademik (!) tezlerin ve bilimsel makalelerin (!) yazıldığı bir ortamda, benim de üzerinde durduğum şeylere bak!
Yeni yapılan hastanelerin sayısı, hastane doluluk oranları, muayene edilen hasta, kullanılan ilaç ve tıbbi malzeme, yapılan tahlil-tetkik ve ameliyatların sayılarının ve “hasta memnuniyeti”nin başarı olarak değerlendirilmesinden ziyade, özellikle koruyucu hekimlik alanındaki eksikliklerimizin dikkate alınarak, bu husustaki faaliyetlere hız vermek ve “hekim memnuniyeti” konusunda neler yapılması gerektiğini ve neler yapıldığının özeleştirisine mükellef olanların da burada dikkatlerini çekmek isterim.
“Ortaya Karışık!” isimli bu makalemizin çok önemli ve şiddetle dikkate alınması gereken son çeşnisini, 40 yıllık müstesna bir meslektaşımın (Dr. H.G.C.) bana özelden gönderdiği serzeniş ve hiciv dolu, kıvrak zekâ ürünü mesajını, bazı küçük değişiklik ve kısaltmalarla buraya alıp, ilgililerin ve yetkililerin bilgisine sunularak yazımızı tamamlıyorum.
“Çok acil... Çok önemli ve hayati tehlikesi olmayan ilaçların raporlandırılmadan çıkartılması konusunda Bakanlığın uyarılması lazım!!! Parasını verip, içkisini alıp kafa bulanlara saygım var da beleş ilaçla kafa bulanlardan nefret eder oldum... 70 yaşındaki ninem içki içmiyor güya ama PREGABALIN (...) bağımlısı olmuş.... Ona rapor çıkaran hekimin... Yazılmayınca yeri göğü inletiyorlar!!! “Rapor başına rüşvet alıyorlar!” diye yaz babam yaz... Toplum çıldırmış... Korkunç bir kötü kullanım var, çığırından çıkmış!!! Her gün poliklinikçi olunca vahameti saptadım...
Parasıyla kafa bulanlara içkileri “şifa” olsun!”
Evet... Nöropatik Ağrı ve Epilepsi tedavisinde kullanılan PREGABALİN etkin maddeli ilaç... Dikkat! Uyuşturucu amaçlı da kullanılıyor!
Bu “Kötü Kullanım” konusu da çok ciddiyetle tekrar ele alınarak, yeniden düzenlemeler yapılmalıdır! Sağlık Bakanlığının dikkatine...
Henüz çiçeği burnunda, “Rubâiyyât-ı Bircis”den güftesi bana, bestesi H. Amir Ateş’e ait nihâvend makamındaki Hicrân’î bir rubaimizle Nefes’lenmeye ne dersiniz...
LEYLÂ GEÇER
— • — — /— • — — /— • — — /— • —
(Fâilâtün, Fâilâtün, Fâilâtün, Fâilün)
Âşığım ben, gönlümüzden her zaman sevdâ geçer.
Döktüğüm gözyaşlarımdan, kan revan deryâ geçer.
Her bahârın gülşeninden beklerim Hicrân’ımı,
Gördüğüm her gonca gülden bir perî Leylâ geçer.
Güfte: İsmail Hakkı Aydın
Beste: Amir Ateş
Makam: Nihâvend
Usül: Semâî
FACEBOOK YORUMLAR