YOKLUKTA VARLIK GÖSTERME SANATI

Yaşamın akışında, doğada kendiliğinden oluşan bir denge var. Bu denge bir şekilde bozulursa akış ya yön değiştirir ya savrulur ya da dönüşü olmayan sıkıntılara doğru evrilir.
Düşünen varlık olan insanın da yaşam yolculuğunda tutunduğu, koruduğu, sağladığı ve uygulamaya çalıştığı birtakım dengeler söz konusudur.
Şöyle düşünelim üzerinde oturduğunuz sandalyenin bir ayağı eksik olursa dengesi bozulan bu kaide üzerinde oturmak mümkün müdür?
Birbirini tamamlayan birkaç faktör ile doğru denge sağlanır ve doğru ilerleyiş yakalanır.
Üreten, tüketen, keşfeden, gelişen, geliştiren, öngören, akıl yürüten, evrensel bakışta daima ileriye doğru yol almaya gayret eden insan, öncelikle bilimle, eğitimle, sanatla ve sporla insana ve insanlığa yatırım yapar, ufuk açar, ışık olur.
O halde, İnsan var, bilim var, bilgi var, yaratıcılık var, hayata geçirmek için akıl ve zekâ var dersek hata yapmış olmayız. Ama evet ama bunun bir de aması var. Bu amayı buraya eklemezsek anlatının amacında dengesizlik olur.
Nasıl mı?
İnsan var, bilim var, bilgi var, yaratıcılık var, hayata geçirmek için akıl ve zekâ var ama hayata geçirmede diğer önemli etkenlerden bazıları olan ve (sandalye örneği gibi, un var, şeker var, yağ var helva yapsana örneği gibi) dengeyi tamamlayan diğer hususlardan, uygun bakış, siyaset, ekonomi, görüş, tercih, plan ve/ veya uygulanabilir ortam sağlayıcı duruş ve unsurlar eksik ise yine hayata geçirilemeyen projeler gibi tozlu raflara terk edilir.
İnsan kıvranır, insanlık kavrulur…
Açlık var ama tok gibi duruyoruz.
Okul var ama içinde eğitim varmış gibi duruyoruz.
Bilim var ama uygulanılmayan bilimle yol alıyormuş gibi duruyoruz.
Kültür ve sanat var ama söylemde kalan haliyle, ışığında ilerliyormuşuz gibi duruyoruz.
Çağdaşlık var ama karanlığın içinde modernmiş gibi davranıyoruz.
Hukuk var ama elimizde mum adalet dağıtıyormuş gibi oluyoruz.
İnsan olmak var ama tüm insani vasıfları taşıyan insanmış gibi davranıyoruz.
Mış gibi şeylere mış gibi şeyler… yokluklar… yokluklar…
Yokluklar içinde varlık göstermeler…
Yoklukta varlık göstermede de dengesizlikler içinde dengede durmaya çalışıyoruz.
Karnı açken gözü ve karnı tok gibi davrananlar da var.
Karnı tokken gözü aç, beyni bilgiye aç, vicdanı adalete aç, gözleri gerçeği görmeye aç olan ve açlığını haksızlıkla, hukuksuzlukla doyurmaya çalışanlar da var.
Victor Hugo’nun ‘Öyle alçak kapıdır ki açlık, geçilmesi zaruri oldu mu, insan artık ne kadar büyükse, o kadar çok eğilir’ sözü ile çok yönlü düşüncelerle ve irdelemelerle sizleri baş başa bırakıyorum.
Değerli dostlarım, yazılı sohbetimizi sonlandırırken, yaşam sahnenizde nice güzellikler diliyor, güzel gönüllerinize Yağlıboya resmimin bir görselini, ‘‘Güfte Renginde Şiir Ritminde’’ Kitabımdan bir şiirimi ve Youtube’da yayımladığım bir ( Güzel gözlerini aç ne olursun https://www.youtube.com/watch?v=UlZGIQ4ih_4 ) şarkımı bırakıyorum.
Sanatla kalın, sporla dinginleşin, sağlıkla yücelin, eğitimle taçlanın, kültürle harmanlanın, baharın umutlarıyla soluklanın, dengesizliklerden uzak kalın, dengenizi koruyun. Her yönlü yokluklar içindeyken bile varlık gösterin, varlığınızı göstermeye gayret edin.
Bayramınız kutlu, mutlu ve umutlu olsun.
KEFENİYLE DOĞAR BAZI İNSANLAR

Bakıyorsun ama gönlün görmüyor
Sevmek nedir neden niçin bilmiyor
Belki de taşıdığın yürek yetmiyor
Kefeniyle doğar bazı insanlar

Yaşıyorsun ama değer bilmeden
Ahlak onur nedir hiç öğrenmeden
Mutluluğu tadıp içten gülmeden
Kefeniyle doğar bazı insanlar

Başkasının derdi sana dert değil
Doğanın feryadı umrunda değil
Ağlayan hayvanlar gözünde değil
Kefeniyle doğar bazı insanlar

Nefes almak insan olmak mı demek
Haklıyı haksızı ayırt etmemek
Pusuya sinerek avı beklemek
Kefeniyle doğar bazı insanlar

Doğarken bir metre beze sarılır
Mutlulukla cana adı konulur
Nereden bilinsin ölü doğulur
Kefeniyle doğar bazı insanlar

Perihan’ın gönlü sitem ederken
İncinir yüreği böyledir derken
Kâğıda yazacak sözü biterken
Kefeniyle doğar bazı insanlar
Perihan KOCA

www.perihankoca.com
[email protected]
[email protected]
Twitter & Facebook & Instagram & Pinterest