“Gracias a la vida: Teşekkürler hayat”

Değerli okurlar,

Zaman zaman şarkıların kendine özgü hikayelerini sizlerle paylaşmaktayım.. Gerçekten hangi türden olursa olsun bir şarkı,  bir nedene ve bir hikayeye bağlı olarak ortaya çıkar. Özellikle şiire konu olan bir hikaye, ona uygun besteyle şarkı haline gelerek ölümsüzleşir.

Bu yazımda, repertuarımda yer alan yine çok eski bir latin şarkısı olan ve benim de severek söylediğim; “Gracias A La Vida” yani “Teşekkürler Hayat..”ın etkilendiğim hikayesini  anlatmak istiyorum.

***

1935 yılında Arjantin'in yoksul mahallerinde bir kız çocuğu gelmişti dünyaya.. Annesi Fransız, babası yerli halktandı.. 15 yaşında ailesinden gizli girdiği ses yarışmasında birinci oldu.. Opera sanatçısı olması için eğitim bursu vermek istediler, reddetti.

"Zenginlerin şarkıcısı olmam" dedi..

Sesi çıkmayanların sesi oldu Mercedes Sosa… Kısa sürede ünlendi.. Yoksulluğun, sömürünün, direnişin şarkılarını söyledi…Askeri darbelere karşı çıktı..

Latin Amerika'nın annesi oldu..

***

İspanya, yıl 1939...

Franco'nun "milliyetçiler"i, ordu, kilise ve sermayenin desteğiyle insan avı başlatmıştı.. İlk hedef devrimcilerdi, tutuklananlar en ağır işkencelerden geçiyor, konuşmayanlar asılıyordu.

Bir haziran sabahı 18 yaşındaki tarım işçisi devrimci Carlos asılmadan az önce kilisenin atadığı işbirlikçi papaz Carlos'un hücresine girdi..

"Evladım, adettir" dedi,

 "Son bir isteğin var mı?..

Dua ister misin?"

Carlos papaza baktı, güldü ve bağırdı:

 "Gracias A La Vida!” "Teşekkürler Hayat",

İspanyolca "Gracias A La Vida", Carlos'un asılmadan önce söylediği son sözlerdi..

***

Yıl 1971…

Mercedes Sosa; Şilili şair Violeta Parra'nın şiirlerine beste yapıyordu..

Bir tanesinden çok etkilendi..

Şiirin adı "Gracias A La Vida, Teşekkürler Hayat"tı..

Şili'nin Nobel ödüllü ilk şairi Violeta Parra şiirleştirdi ve Mercedes Sosa bu şiiri Carlos'un anısına besteledi...

Arjantinli devrimci şarkıcı ve ozan Mercedes Sosa, mahkumun idamından sonra onun dilinden ifade edilmiş gibi bir halk türküsü haline getirilen bu sözleri seslendirdi;

Teşekkürler hayat!..

Şarkı kısa sürede tüm dünyaya yayıldı.. Yıllarca yoksulların, tutsakların, devrimcilerin şarkısı oldu.. Eylemlerde, direnişlerde slogan oldu..

Kariyeri boyunca 40 albüm yapan Mercedes Sosa'yı dünya en çok bu şarkıyla sevdi, bu şarkıyla uğurladı:

"Teşekkürler Hayat"...

Teşekkürler hayat, verdiğin her şey için..

Hayatın sesi ve kelimelerim, düşüncelerim, sözlerim..

Annem, dostlarım, kardeşim ve parlayan güneş ve aşkın izleri için..

Teşekkürler hayat,  verdiğin her şey için;

Duyduğum tüm sesler; gece, gündüz,

ağustos böcekleri, kanaryalar, çekiçler,

motorlar, köpek bağırışları, rüzgar ve yarin sakin fısıltıları için..

Teşekkürler hayat, verdiğin her şey için;

Caddelerinde, göl kıyılarında,

dağlarında ovalarında, leb-i deryada

yahut suya hasret çöllerinde ve evlerinde

yorulan adımlarım için..

Teşekkürler hayat, her şey için..

Yıkıntılardan kendimi yeniden yaratabildiğim

ve yeniden hayata sunabildiğim için kahkahalarım,

göz yaşlarım ve bu şarkı için.

Her şey için teşekkürler.."

***

Demek ki, şartlar ne olursa bizler de “Hayata Teşekkür” etmeliyiz…Yani beterin beteri var demek gerekiyor.

Hani, insan kendi kaderini kendisi belirler deyişinin  devamı sanki;

“Ne ekersen onu biçersin..” atasözü ile bütünleşiyor mu diye düşünürüm bazen..

İçinde bulunduğumuz olağanüstü durumu yaşadığımız bu süreçte, ne dersek diyelim hepimiz her yönden büyük bir travma içerisindeyiz. Bir anda dünyayı saran malum virüs, binlerce canı hayattan koparttı, doymadı hala da kopartmaya devam ediyor.  

Evlerde kaldığımız, dışarı çıkmadığımız bugünlerde, tehlikenin farkında olarak izolasyon halindeyiz.

Bence; depresyon yaşamamak, ruhsal travmayı  en düşük seviyede atlatabilmek için; özellikle kitap okumak yanısıra  bir uğraşı içinde olmak ve neticede kendini meşgul etmek gerekir…Bir yandan bulmaca çözmenin de faydası olduğu da kesin…

Evet,

Karamsarlıklarımızı mümkün olduğunca  baskılamaya çalışarak, yaratandan ötürü “teşekkürler hayat” demenin  daha uygun  olacağı yönündeki inancımı vurgulamak istiyorum.

Zira “Carlos”da yaşadıkları güzel günler  adına “hayata teşekkürler” etmiştir eminim.