Tükürsen sönecek, üflesen alevlenecek...

Memleketin çeyrek yüzyılda  hal-i pürmelali budur!
Bakan, kendini atayana, bakanı atayan ise bakana bakıyor...
Hali ile herkes birbirine bakar oldu!
Ama burada çok önemli bir ayrıntı var
Nedir o diyorsanız?
İşte zurnanın son deliği de o
Atayanı seçen, seçtiğine bakmıyor!
Hatta sadece bakmıyor diyemeyiz,
Duymuyor
Konuşmuyor da...
Ya da tam tersi, ormanı değilde, yüreği yanıyor
Feryadı dağları, taşları inletiyor
 Ama ona aracı olacak ve manşetlere yansıtacak bir kurum, kuruluş ya da medya yok!
Haliyle dağ, dağa küsmüş dağın haberi yok...
Seçmen seçtiğine küsmüş duyuranı, aracı olanı yok!
Önce cüzdanları yandı
Millet bu yangını tükürüğü ile istese söndürürdü
Şimdi dağ, taş tüm ülke yanıyor
Siyasetçi ise ateşin üstünü  küllendireceğine, maşa ile deşip laf üfüttürüyor...
Yangın uzmanları çok iyi bilirler ''yangın üçgeni'' vardır. Bir yangını söndürmek için illaki bu üçgeni bozmak gerekir!
Bu üçgenin kenarları
Yanıcı madde
Hava ya da oksijen
Isı
Bir yangının sönmesi için ya ortamın havasını keseceksiniz ya yanıcı maddeyi ortadan kaldıracaksınız ya da ısıyı düşürüp ortamı soğutacaksınız...
Toplumun ve ülkelerin, sosyo-ekonomik hatta demokrasi üçgeni ise;
Seçmen
Seçilen
Denetimdir...

Ama yangın üçgeninin tam tersidir ve bu üçgen bozulursa, bunlardan biri kusur kalır ve görmezden gelinirse?
O ülke ve insanının hem içi hem dışı hatta tüm geleceği yanar, kül olur  ve rüzgarla savrulup gider...
Yangın küçükken tükürüğü ile söndüremeyen toplumlar, küllerimizden gene var oluruz diye kendilerini avuturlar!

Sözün özü;
Seçmen kendi seçtiğine, haddinden fazla değer verir hatta kendinden bile üstün sayarsa? 
Önce kendini, sonra tüm toplumu ve demokrasisini kendi elleri ile kundaklamış olur!