Doğadaki primitif insan, kuvvetle muhtemel içinde bulunduğu ortamda her varlığa ihtiyaçları doğrultusunda talip oluyordu. Kuzey İspanya'daki Altamira mağaralarına ve Orta Asya'daki mağaralara yirmi bin yıl önce çizdiği resimler bu konuda güçlü ipuçları bırakıyor. Bu resimlerin iletişim amaçlı çizildiği kuşkuya yer bırakmıyor.
Primitif insanın temel ihtiyaçlarını karşılamak dışında bir amacının olduğu düşünülemeyeceği gibi, çizdiği resimlere ya da bir başka konuda estetiğe ve beğeniye değer verdiği de düşünülemez.
Bu ipuçlarının izinde bugünden geriye doğru bakıldığında iki şey gayet yalın bir biçimde görülebiliyor. Bunların biri, insanın estetik beğeni düzeyinin sürekli geliştirilebileceği, hatta bunun devlet tarafından özendirilmesi ve desteklenmesi gerektiği, ikincisi ise bugün kaliteli müziklerin, filmlerin, romanların gelişmekte olan ülkelerde bile henüz önemi kavranamamış heykellerin, fotoğrafın, şiirin alımlayıcısı; iyi yemeklerin, kıyafetlerin, eşyaların, evlerin satın alıcısı olmayan insanların primitif zihniyetten yeterince kurtulamadığını gösterir.
Modern dünyanın sunduğu sinemadan, kitaptan, heykelden, müzikten, bilgiden, seçicilikten, danstan, estetikten, ritüelistik biçimde yenilen yemekten, birlikte eğlenmekten yararlanamayan ya da dışarıda kalmayı tercih ederek yararlanmayan insanın, primitif hayatını salt yer değiştirerek kentlerde sürdürdüğü söylenebilir.
FACEBOOK YORUMLAR