Cumhuriyet bir büyüğünü daha kaybetti-Bekir Coşkun Aramızdan Ayrıldı

SÖZCÜ GAZETESİ GENEL YAYIN YÖNETMENİ METİN YILMAZ: Türkiye aydınlık yüzünü kaybetti. 34 yıl önce birlikte çalıştık, o zamandan bu yana ilişkimiz kesilmedi. Bir abi kardeşi gibi her zaman bir aradaydık. Bekir Coşkun yazılarıyla, insanlarıyla, dürüstlüğüyle, hayvan severliğiyle kalplerimizde daima yaşayacak. Onu asla unutmayacağız, unutturmayacağız. Son yazılarından birinde “Yazı bilmem. Yazarım yazı bilmem. Bu yaz böyle geçti. Gelecek yazı bilmem…” diyordu. Ben de arayıp kendisine serzenişte bulundum; ‘Ne öyle veda eder gibi yazmışsın, üzme bizi diye. ‘Her şey için teşekkür ediyorum' dedi. Tüm Türkiye'nin başı sağolsun.

TÜRKİYE İÇİN KAYIP 

EMİN ÇÖLAŞAN: Bekir, benim bu medya aleminde en yakın dostum, onun da ötesinde kardeşimdi. Hastalığını en başından öldüğü saate kadar adım adım izledim. Kaçınılmaz sona doğru adım adım yaklaştığını biliyordum. Özellikle son zamanlarda, hiç beklenmeyen sıkıntıları ortaya çıktı. Moral olarak çökmüştü. Son olarak, 3 gün önce kendisiyle konuşmuştum ve artık konuşamıyordu, ‘Felç geçirdim' dedi. Ellerinin ve ayaklarının tutmadığını söylüyordu. Onun hastalığını bilen ve izleyen doktorlar, kendisine ve eşi Andree'ye kesinlikle söylenmemek kaydıyla, ‘Kaçınılmaz sona doğru gidiyoruz' dediler. Kaçınılmaz sonun sadece tarihi belli değildi, o da Pazar gecesine denk geldi. Bekir'in kaybı, sadece Sözcü için değil basın dünyası ve Türkiye için bir kayıptır. Ne yazık ki elimizden hiçbir şey gelmedi, bundan sonra da gelmeyecek, sevgili arkadaşıma Allah'tan rahmet diliyorum…

YERİ DOLDURULAMAYACAK

UĞUR DÜNDAR: En az sözcükle, en fazla şey anlatan efsanevi bir yazarımızı kaybettik. Ben ayrıca çok sevgili bir arkadaşımı kaybettim. Yeri doldurulamayacak. İlkeli, yürekli, Türkçeyi mükemmel kullanan, mizah yeteneği en üst düzeyde olan, yeri hiçbir zaman doldurulmayacak bir meslektaşımızı, Türkiye de çok değerli bir evladını kaybetti. Başımız sağ olsun.”

YILMAZ ÖZDİL: Bir kişi vefat etti. Her evde cenaze var.

HEPİMİZE ÖRNEK OLDU

SAYGI ÖZTÜRK: Bekir Coşkun gazetemizin ağabeylerinden birisiydi. Hem insanlığı hem gazeteciliğiyle hepimize örnek oluyordu. Uzun süredir hastalıkla mücadele ediyordu. Gazetemizin yöneticilerine de bu acı haberi vermek bana düştü. Yalnız gazetemizin mensupları değil biliyorum ki farklı görüşlerde olsalar bile Bekir Ağabey için herkes üzülmüştür. Tedavisi uzun süre İstanbul’da devam etti. Birkaç gün önce Ankara’ya döndü. Bugün öğle saatlerinde kalbiyle ilgili bir sorun yaşayınca evine çok yakın olan Ankara Şehir Hastanesi’ne kaldırıldı. Ne yazık ki acı haber hastaneden ulaştı. Allah rahmet eylesin.

KELİMELERİN EFENDİSİ

DENİZ ZEYREK: Sadece insanın değil, yuvasız kuşun, sahipsiz köpeğin, baltanın hedefindeki ağacın, çiçeğin, böceğin, hakkı hukuku için mücadeleyle geçti ömrü. Dağları, ovaları, ırmakları, denizleri ve insanı anlattı bıkmadan.  Seni çok özleyeceğiz. Rahat uyu kelimelerin efendisi.

NECATİ DOĞRU: Bekir Coşkun’u kaybettik çok üzgünüm. Gerçek bir yazarı kaybetti Türkiye. Bekir Coşkun’la ben aynı yıl aynı gazetede muhabirliğe başladım. O da çok sayıda gazete değiştirdi ben de. Sonra Sözcü gazetesinde beraber olduk. Hayat bizi yeniden aynı gazetede buluşturdu. Fakat onun ciğeri, hayata pencerelerini kapatması sonucunu getirdi. Bekir Coşkun’un yazarlığını Türk basınında çok eşsiz bir yazar olarak tarif edebilirim. Bekir Coşkun, yazıyı beste yapar gibi yazardı. Bu betse yapar gibi yazı yazmak çok zor bir yazı türüdür, çok etkilidir. Binlerce okurun kalbine, yüreğine dokunan yazıları yazan yazar oldu. Şöyle ifade edeyim: Bir orman yangınını her köşe yazarı yazar. Fakat Bekir Coşkun aynı orman yangınını, o ağaçların feryadını yazardı. O ormanda yaşayan tavşanların, sincapların, yılanların feryadını da yazardı aynı zamanda. İşte beste yapar gibi yazı yazmak demek istediğim bu. Beklenmedik bir sel felaketi olur. Dere yatağında binalar ve insanlar o azgın sularda boğulurlar. Herkes o dere yatağındaki sel baskınını yazardı bilinen kalıp cümlelerle. Bekir hiçbir yazarın görmediği bir duygu yüküyle yazardı. Bekir Coşkun aslında açık kaynaklara dayalı olan, açık kaynaklardan aldığı bilgileri, yani herhangi bir istihbarat örgütü, herhangi bir gizli dosya getirenler, onların verdiği bilgilerle yazı yazan, gazetecilik yapan bir gazeteci değildi. Toplumun önünde cereyan eden bir olayın görünmeyen yanını bulup, yazan ve herkese anlatabilecek şekilde yazan bir yazardı. Gizleneni ve saklananı, özellikle gizleyeni ve saklananı, iktidarların, mafyanın, para babalarının, sendika ağaların, gizleyip sakladıkları, toplumun bilmesinin istenmediği noktaları, özellikle üzerine giderek yazardı. Bu yüzdendir ki zaten milyonlarca okuru oldu. Türkiye’nin en çok okunan ve yazıları sevilen bir yazarı oldu. Bekir Coşkun cumhuriyet ilkelerine bağlı ve Türkiye’nin modern dünyada saygınlığı olan bir ülke olmasını yürekten isteyen, gönülden isteyen bir yazardı. Türk halkına güveniyordu aslında. Türkiye’deki halkı, Türk halkını çok seven, içtenlikle seven bir yazardı. Bazen kızardı onlara ve göbeğini kaşıyan adam diye yazılar da yazardı. Ama bu insanları hakir gördüğünden, küçük gördüğünden değil. Onları çok sevdiği için, tıpkı bir annenin oğluna, kızına kızması gibi bir duygu yüküyle yazardı. Bekir Coşkun’u ben şöyle tarif edebilirim: Bin terler, bir kelime yazardı. Yani onun yazmış olduğu yazılarda çok yüksek emek vardı. Onun için çok okunurdu ve çok sayıda insanın duygusunu bir kelime ile kucaklayabilecek bir yüksek yeteneğe sahip bir yazardı. Okurlarının başı sağ olsun.

İSMAİL SAYMAZ: Türk gazeteciliğinin duayenlerinden Bekir Coşkun'u kaybettik. Başımız sağ olsun. Bekir bey sondan bir önceki yazısında şöyle yazmıştı: “Bu yaz böyle geçti…Gelecek yazı bilmem…